Christine van Stralen
| Naam | Christine van Stralen |
| Geboren | Rotterdam, 23 februari 1963 |
| Functies | actrice, regisseuse, tekstschrijfster |
| Bekend van | Dunya & Desie, Het Klokhuis, Spoorloos verdwenen |
| Periode actief | 1996-heden |
| Werkt samen met | Robert Alberdingk Thijm, Don Duyns, Harm van Geel, Maryam Hassouni, Sanne Vogel, Eva van de Wijdeven |
Christine van Stralen in de media Oeuvre van Christine van Stralen | |
Vreemde mensen zijn authentiek en om die reden het meest fascinerend om te spelen, aldus Christine van Stralen. Dit verklaart haar keuze voor (toneel)figuren die niet zelden aan de rand van de afgrond staan en die hier op eigenzinnige wijze een positieve draai aan proberen te geven. Zo speelt ze een seksbeluste volumineuze dame in de bejubelde Mug-uitvoering van Zwaargewicht (2000) en valt ze op als moeder met een op hol geslagen fantasie in de voorstelling Cashville (2005).
Christine groeit op in Rotterdam en is na haar tiende veelvuldig aan het verhuizen. Ze droomt van een huisje in Frankrijk, maar de realiteit brengt haar in Amsterdam waar ze de theateropleiding volgt. Dit is het begin van een glansrijke carrière op de planken. Christine is verbonden aan theatergroep Mugmetdegoudentand waar ze diverse producties op haar naam heeft staan. Bovendien heeft ze bij (het in 2005 opgeheven) toneelgezelschap ZT Hollandia gespeeld en staat ze volop in de belangstelling vanwege haar optredens op De Parade en Oerol.
In haar debuutvoorstelling Vrouw alleen (1996) laat Christine het publiek kennismaken met een vrouw die op zoek gaat naar gemoedsrust. Dit staat niet los van haar liefde voor spiritualiteit die haar ertoe drijft om ruim een maand in een klooster te verblijven. Christine put dan ook uit eigen ervaringen wanneer ze de door Don Duyns geschreven monoloog over stadse chaos versus kloosterlijke rust opvoert.
Behalve met acteren houdt Christine zich eveneens bezig met de regie en teksten van diverse theaterproducties. Dat dit verrassend uit kan pakken bewijst Christine in 2000, wanneer zij en Pascal Griffioen alias rapper Def P de handen ineen slaan voor het stuk Menu, toen en later. Twee jaar later regisseert ze de voorstelling Rebel, met in een van de hoofdrollen collega-actrice Eva van de Wijdeven. Bij het schrijven van de tekst voor de uitvoering van Dol onkruid heeft Christine zich laten inspireren door de teksten van auteur Bert Schierbeek. Daarnaast werkt Christine geregeld samen met Sanne Vogel, met wie ze onder meer de tekst heeft geschreven voor het eerdergenoemde Cashville.
Een getalenteerde actrice is volgens Christine in staat om mensen te raken door herkenbare emoties op geloofwaardige wijze over te dragen. Dat dit niet altijd even toegankelijk hoeft te zijn, bewijst haar karakteristieke speelwijze die af en toe sterk leunt op een mimische choreografie, zoals in ISTLOM? (Is There Life on Mars?) uit 2008. Door haar mime-opleiding is Christine erin gespecialiseerd verhalen uit te beelden door middel van gebaren en is ze gewend haar rollen fysiek te benaderen.
Op televisie komt dit minder expliciet tot uitdrukking, maar wederom is haar keuze voor personages die de minder florissante kant van de samenleving vertegenwoordigen opmerkelijk. Zo is Christine vanaf 2002 op de beeldbuis te bewonderen als de impulsieve en wispelturige moeder Monique Koppenol in het multiculti drama Dunya & Desie. Na drie succesvolle seizoenen wordt in 2008 de film Dunya & Desie in Marokko uitgebracht met wederom een hoofdrol voor Christine. Dit is tevens haar debuut op het witte doek, afgezien van enkele bijrollen in Kees de Jongen, Floris en Het paard van Sinterklaas.
Opvallend is dat Christine in televisieseries doorgaans voor kleine rollen wordt gecast, zoals in All Stars en Missie Warmoesstraat, maar veelal grote rollen vervult in korte televisiedrama’s. Dunya & Desie betekent weliswaar haar grote doorbraak, maar zes jaar eerder is Christine al te zien geweest in een aflevering van de VPRO-reeks Goede daden bij daglicht. In 2001 speelt ze een rol in Shit happens uit de serie Novellen en ook de tragikomische film Taxi 656 uit de reeks One night stand toont aan dat Christine prima uit de voeten kan met single plays.
In 2005 krijgt Christine een vaste rol toebedeeld in de comedyserie Sprint!, waarin ze na Underdog opnieuw te zien is tegenover Jeroen van Koningsbrugge. Het jaar daarop speelt ze een van de hoofdrollen in de politieserie Spoorloos verdwenen, die na drie seizoenen (om onbeduidende redenen) van de buis wordt gehaald. Ondertussen staat Christine weer op de bühne, ditmaal bij de Belgische toneelgroep NT Gent. De veelgeprezen productie Ik wil dat jij een beer wordt is in 2006 voor het eerst te zien en gaat in 2008 in reprise. Vanaf die periode mag Christine zich (naast Loes Luca) naar hartelust uitleven met het neerzetten van absurde typetjes in sketches van Het Klokhuis.
Prijzen en onderscheidingen
Amsterdams Fonds voor de Podiumkunsten, aanmoedigingsprijs voor Vrouw alleen (1996)
Gouden Beeld voor beste actrice in Dunya & Desie (2003)
Gouden Beeld voor beste dramaserie Dunya & Desie (2003)
Emmy Award, nominatie voor Dunya & Desie (2004)
VSCD Mimeprijs, nominatie voor de voorstelling Ik wil dat jij een beer wordt (2006)
