Ton van Duinhoven: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (4 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 10: | Regel 10: | ||
| periode_actief = 1956-1989 | | periode_actief = 1956-1989 | ||
| werkt_samen_met = [[Aad van den Heuvel]], [[Dimitri Frenkel Frank]], [[Sjoukje Hooymaayer]] | | werkt_samen_met = [[Aad van den Heuvel]], [[Dimitri Frenkel Frank]], [[Sjoukje Hooymaayer]] | ||
| trivia = | | trivia = [[Trivia: Ton van Duinhoven|Trivia]] | ||
| externe_info = | | externe_info = | ||
| media = <imagemap> | | media = <imagemap> | ||
| Regel 22: | Regel 22: | ||
}} | }} | ||
Ton van Duinhoven is een duizendpoot die alle facetten van het | Ton van Duinhoven is een duizendpoot die alle facetten van het acteurschap heeft beoefend, van radio tot televisie en van toneel tot film. Als meneer Jamin geeft hij de snoepgoedketen een menselijk gezicht. Onvergetelijk is zijn creatie van Feyenoord-suppoost Van Crooswijk. Over de grote concurrent in Amsterdam Ajax zegt hij: “Ik ken het verdomme me bek niet uitkreige”. Het acteren gaat hem makkelijk af. Ton weet zich met een feilloze intuïtie in te leven in het personage dat hij moet spelen. Hij is zowel goed in een dertig seconden spotje als in een dertig minuten durend satirisch programma. Hoogtepunten in zijn toneelcarrière zijn Shakespeare, en vooral stukken van [[Harold Pinter]]. | ||
Na de middelbare school volgt de HBS. Deze doorloopt Ton met succes. Met zijn HBS-A diploma op zak gaat hij aan de slag als journalist bij de sportredactie van ''Het Parool''. Via de journalistiek komt Ton in contact met het toneelwereldje. Zo sluit hij zich aan bij het journalistencabaret De Inktvis waarmee hij in 1948 eenmalig een theateroptreden verzorgt . Veel Parooljournalisten | Na de middelbare school volgt hij de HBS. Deze doorloopt Ton met succes. Met zijn HBS-A diploma op zak gaat hij aan de slag als journalist bij de sportredactie van ''Het Parool''. Via de journalistiek komt Ton in contact met het toneelwereldje. Zo sluit hij zich aan bij het journalistencabaret ''De Inktvis'' waarmee hij in 1948 eenmalig een theateroptreden verzorgt . Veel Parooljournalisten werken mee, onder andere [[Annie M.G. Schmidt]], [[Simon Carmiggelt]] en [[Jeanne Roos]]. Dan wordt Ton benaderd door [[Wim Kan]] om mee te spelen in het ''ABC Cabaret''. Daarna speelt hij een seizoen in het ''Cabaret Martie Verdenius''. | ||
Ton's eerste radio-optreden is in [[Wim Ibo]]’s ''[[Triangel]]'' in 1949. Zeven jaar later is hij voor het eerst te zien op TV in ''[[Muiterij op de Caine]]''. In de tussentijd werkt hij mee aan veel uiteenlopende producties voor theater, film en televisie. Zo speelt hij op TV in ''[[Requiem voor een zwaargewicht]]'' en is hij te horen in | Ton's eerste radio-optreden is in [[Wim Ibo]]’s ''[[Triangel]]'' in 1949. Zeven jaar later is hij voor het eerst te zien op TV in ''[[Muiterij op de Caine]]''. In de tussentijd werkt hij mee aan veel uiteenlopende producties voor theater, film en televisie. Zo speelt hij op TV in ''[[Requiem voor een zwaargewicht]]'' en is hij te horen in radioprogramma ''[[Week uit – Week in]]'' en het hoorspel ''[[De wilde vaart]]''. | ||
Bekendheid bij het televisiepubliek krijgt Ton door zijn aandeel in het semi-satirische programma ''[[Hadimassa]]''. In dit | Bekendheid bij het televisiepubliek krijgt Ton door zijn aandeel in het semi-satirische programma ''[[Hadimassa]]''. In dit programma van de [[VARA]], dat van 1967 tot 1972 wordt uitgezonden, werken ook [[Annemarie Oster]], [[Kees van Kooten]] en [[Wim de Bie]] mee. De laatste uitzending van het populaire programma, ''[[Hadimassa Luxe Editie]]'', bevat de beste sketches en liedjes uit de serie. Zo zijn fragmenten terug te zien van Ton als ambassadeur van de Volksrepubliek China en als partyrobot. | ||
Dan volgen enkele seizoenen van de ''[[Van Speykshow]]'' van [[Aad van den Heuvel]], een programma waarin op luchtige wijze tegen de actualiteit wordt aangekeken. Ook hier speelt hij een aantal memorabele typetjes als de bejaarde Haagsche heer die het “…allemaal minder…” vindt, de Turkse gastarbeider en ‘de grijze gehaktbal’. | Dan volgen enkele seizoenen van de ''[[Van Speykshow]]'' van [[Aad van den Heuvel]], een programma waarin op luchtige wijze tegen de actualiteit wordt aangekeken. Ook hier speelt hij een aantal memorabele typetjes als de bejaarde Haagsche heer die het “…allemaal minder…” vindt, de Turkse gastarbeider en ‘de grijze gehaktbal’. | ||
Meer programma's voor TV en ook speelfilms volgen. Zo af en toe schrijft Ton ook scenario's. In 1976 schrijft hij zo samen met [[Roeland Kerbosch]] het scenario voor de speelfilm ''[[Vandaag of morgen]]''. Ton's laatste grote rol is in [[Reagan: let's | Meer programma's voor TV en ook speelfilms volgen. Zo af en toe schrijft Ton ook scenario's. In 1976 schrijft hij zo samen met [[Roeland Kerbosch]] het scenario voor de speelfilm ''[[Vandaag of morgen]]''. Ton's laatste grote rol is in ''[[Reagan: let's finish the job]]'' eind jaren 80. In deze vierdelige comedyserie over de Amerikaanse president en zijn naaste omgeving, geschreven door [[Edwin de Vries]], speelt Ton president Reagan. Voor deze prestigieuze [[VPRO]]-productie wordt in de studio een deel van het Witte Huis, onder andere The Oval Office, nagebouwd. | ||
====Prijzen en onderscheidingen==== | ====Prijzen en onderscheidingen==== | ||
| Regel 38: | Regel 38: | ||
Arlecchino voor de beste mannelijke bijrol in Shakespeares ''Loves labours lost'' (1966). | Arlecchino voor de beste mannelijke bijrol in Shakespeares ''Loves labours lost'' (1966). | ||
Bronzen beeld voor bijdrage ''Hadimassa''. | Bronzen beeld voor bijdrage ''[[Hadimassa]]''. | ||
Ridder in de Orde van Oranje Nassau (1974). | Ridder in de Orde van Oranje Nassau (1974). | ||
| Regel 52: | Regel 52: | ||
"Voor De Cup" (1972). | "Voor De Cup" (1972). | ||
''Het grote ongenoegen'' samen met Dimitri Frenkel Frank (1975). | ''Het grote ongenoegen'' samen met [[Dimitri Frenkel Frank]] (1975). | ||
''Dat moet een kat van adel zijn'' samen met Jasperina de Jong (1976). | ''Dat moet een kat van adel zijn'' samen met [[Jasperina de Jong]] (1976). | ||
''Heimwee naar Amsterdam''. | ''Heimwee naar Amsterdam''. | ||
Huidige versie van 7 mrt 2013 om 14:29
| Naam | Antonius Mechel van Duinhoven |
| Geboren | Schiedam, 12 mei 1921 |
| Gestorven | Amsterdam, 26 augustus 2010 |
| Functies | journalist, acteur, zanger, tekstschrijver, scenarioschrijver |
| Bekend van | Hadimassa, Van Speykshow, Cassata, De avonturen van Pa Pinkelman en Tante Pollewop |
| Periode actief | 1956-1989 |
| Werkt samen met | Aad van den Heuvel, Dimitri Frenkel Frank, Sjoukje Hooymaayer |
| Trivia | Trivia |
| Media |  |
Ton van Duinhoven in de media Oeuvre Ton van Duinhoven | |
Ton van Duinhoven is een duizendpoot die alle facetten van het acteurschap heeft beoefend, van radio tot televisie en van toneel tot film. Als meneer Jamin geeft hij de snoepgoedketen een menselijk gezicht. Onvergetelijk is zijn creatie van Feyenoord-suppoost Van Crooswijk. Over de grote concurrent in Amsterdam Ajax zegt hij: “Ik ken het verdomme me bek niet uitkreige”. Het acteren gaat hem makkelijk af. Ton weet zich met een feilloze intuïtie in te leven in het personage dat hij moet spelen. Hij is zowel goed in een dertig seconden spotje als in een dertig minuten durend satirisch programma. Hoogtepunten in zijn toneelcarrière zijn Shakespeare, en vooral stukken van Harold Pinter.
Na de middelbare school volgt hij de HBS. Deze doorloopt Ton met succes. Met zijn HBS-A diploma op zak gaat hij aan de slag als journalist bij de sportredactie van Het Parool. Via de journalistiek komt Ton in contact met het toneelwereldje. Zo sluit hij zich aan bij het journalistencabaret De Inktvis waarmee hij in 1948 eenmalig een theateroptreden verzorgt . Veel Parooljournalisten werken mee, onder andere Annie M.G. Schmidt, Simon Carmiggelt en Jeanne Roos. Dan wordt Ton benaderd door Wim Kan om mee te spelen in het ABC Cabaret. Daarna speelt hij een seizoen in het Cabaret Martie Verdenius.
Ton's eerste radio-optreden is in Wim Ibo’s Triangel in 1949. Zeven jaar later is hij voor het eerst te zien op TV in Muiterij op de Caine. In de tussentijd werkt hij mee aan veel uiteenlopende producties voor theater, film en televisie. Zo speelt hij op TV in Requiem voor een zwaargewicht en is hij te horen in radioprogramma Week uit – Week in en het hoorspel De wilde vaart.
Bekendheid bij het televisiepubliek krijgt Ton door zijn aandeel in het semi-satirische programma Hadimassa. In dit programma van de VARA, dat van 1967 tot 1972 wordt uitgezonden, werken ook Annemarie Oster, Kees van Kooten en Wim de Bie mee. De laatste uitzending van het populaire programma, Hadimassa Luxe Editie, bevat de beste sketches en liedjes uit de serie. Zo zijn fragmenten terug te zien van Ton als ambassadeur van de Volksrepubliek China en als partyrobot.
Dan volgen enkele seizoenen van de Van Speykshow van Aad van den Heuvel, een programma waarin op luchtige wijze tegen de actualiteit wordt aangekeken. Ook hier speelt hij een aantal memorabele typetjes als de bejaarde Haagsche heer die het “…allemaal minder…” vindt, de Turkse gastarbeider en ‘de grijze gehaktbal’.
Meer programma's voor TV en ook speelfilms volgen. Zo af en toe schrijft Ton ook scenario's. In 1976 schrijft hij zo samen met Roeland Kerbosch het scenario voor de speelfilm Vandaag of morgen. Ton's laatste grote rol is in Reagan: let's finish the job eind jaren 80. In deze vierdelige comedyserie over de Amerikaanse president en zijn naaste omgeving, geschreven door Edwin de Vries, speelt Ton president Reagan. Voor deze prestigieuze VPRO-productie wordt in de studio een deel van het Witte Huis, onder andere The Oval Office, nagebouwd.
Prijzen en onderscheidingen
Arlecchino voor de beste mannelijke bijrol in Shakespeares Loves labours lost (1966).
Bronzen beeld voor bijdrage Hadimassa.
Ridder in de Orde van Oranje Nassau (1974).
Publicaties
Dat ben ik geloof ik zelf (1973).
Discografie
"Nou Jaap Swart eindelijk opsodemiet" (1972).
"Voor De Cup" (1972).
Het grote ongenoegen samen met Dimitri Frenkel Frank (1975).
Dat moet een kat van adel zijn samen met Jasperina de Jong (1976).
Heimwee naar Amsterdam.
Rotterdam.
Vliegen is een beetje dromen.
Over vrouwen samen met Henk Elsink.
