De onzichtbare werkelijkheid: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
 
(8 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven)
Regel 14: Regel 14:
===Beschrijving===
===Beschrijving===


'''De 10 Geboden'''
''De onzichtbare werkelijkheid'' is het negende deel in de 10-delige documentaire reeks ''[[De 10 geboden]]''. Aan tien documentairemakers is voor deze serie gevraagd om een documentaire te maken met als leidraad een van de tien geboden. In deze aflevering vormt het gebod: "Gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste" de rode draad. We volgen verslaggever [[Gerri Eickhof]] tijdens zijn werkzaamheden voor het ''[[NOS Journaal]]''.


''De Onzichtbare Werkelijkheid'' is het negende deel in de 10-delige documentaire reeks ''[[De 10 geboden]]''. Aan tien documentairemakers is voor deze serie gevraagd om een documentaire te maken met als leidraad een van de tien geboden. In deze aflevering vormt het gebod: ‘Gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste’ de rode draad. In deze bijna 50 minuten durende documentaire volgen we verslaggever Gerri Eickhof tijdens zijn werkzaamheden voor het NOS Journaal.
Naast stof tot nadenken over nieuwswaardigheid van items, biedt de documentaire ook een kijkje op de redactie van het ''NOS-journaal'' en de hectiek die zich daar afspeelt. Ook is de documentaire een persoonlijk portret van Gerri Eickhof. Zo vertelt hij over de belangrijke rol die zijn moeder in zijn werk speelt en vertelt hij zelf over de ‘sticker-affaire’. Gerri is het niet eens met de NAVO-bombardementen die in 1999 worden uitgevoerd, waarbij de televisiestudio’s in Belgrado geraakt worden. Zijn vaste visagiste komt daarbij om, maar ook andere, onbekende, collega’s uit het vak. Hij maakt een statement door tijdens zijn bijdrage voor het journaal van zes uur een sticker te dragen met een schietschijf, als protest. Bij het achtuurjournaal is dit beeld van hem er zonder zijn medeweten uitgehaald. Hierover is Eickhof hevig ontzet.
 
 
'''De kijker is afhankelijk'''
 
We volgen hem tijdens de voorbereidingen op een reis naar Joegoslavië. Gerri gaat daarheen om een herdenking bij te wonen van de naar schatting 8.000 gestorven moslimmannen die omkwamen tijdens het drama van Srbrenica, op 11 juli 1995, toen Bosnisch-Servische troepen de veilig verklaarde enclave voor moslims binnenvielen. Een dag later vindt er een kleinere herdenking plaats, maar nu van gevallen Serviërs die omkwamen tijdens die oorlog. Gerri en zijn collega’s moeten zich hier de vraag stellen: is dit een nieuwswaardig item? Veel factoren blijken hier mee te spelen. En hier wordt ook meteen de vinger op de zere plek gelegd: als nieuwskijkers zijn wij afhankelijk van de redactie, die uiteindelijk beslist wat een item is. Zij bepalen uiteindelijk wat wij te zien krijgen.
 
Naast stof tot nadenken over deze moeilijke kwestie biedt de documentaire ook een kijkje op de redactie van het NOS-journaal en de hectiek die zich daar afspeelt. Ook is de documentaire een persoonlijk portret van Gerri Eickhof. Zo vertelt hij over de belangrijke rol die zijn moeder in zijn werk speelt en vertelt hij zelf over de ‘sticker-affaire’. Gerri was het niet eens met de NAVO-bombardementen die in 1999 werden uitgevoerd, waarbij de televisiestudio’s in Belgrado werden geraakt. Zijn vaste visagiste kwam daarbij om, maar ook andere, onbekende, collega’s uit het vak. Hij maakte een statement door tijdens zijn bijdrage voor het journaal van zes uur een sticker te dragen met een schietschijf, als protest. Bij het achtuurjournaal was dit beeld van hem er zonder zijn medeweten uitgehaald. Hierover was Eickhof hevig ontzet.


===Makers===
===Makers===


Regie en scenario: [[Pieter Fleury]]
Regie en scenario [[Pieter Fleury]]


Camera: [[Sander Snoep]], [[Peter Brugman]]
Camera [[Sander Snoep]], [[Peter Brugman]]


Geluid: [[Mark Weβner]]
Geluid [[Mark Weβner]]


Montage: [[Jos Driessen]]
Montage [[Jos Driessen]]


Productieleider: [[Estelle Bovenlander]]
Productieleider [[Estelle Bovenlander]]


Producent: [[Carmen Cobos]], [[Kees Ryninks]]
Producent [[Carmen Cobos]], [[Kees Ryninks]]


Eindredactie: [[Wessel van der Hammen]]
Eindredactie [[Wessel van der Hammen]]
 
Omroep: IKON


[[IKON]]


===Achtergrondinformatie===
===Achtergrondinformatie===


In november 2000 was er in de Filmkrant een interview te lezen met de producenten van de 10 geboden. Lees het interview online in [http://www.filmkrant.nl/av/org/filmkran/archief/fk216/10gebode.html het archief van de Filmkrant]. In dit artikel wordt naar deze aflevering uit de reeks verwezen met ‘Geen valse getuigenis.’ Op dat moment werd de serie echter nog gemonteerd.
In november 2000 is er in de ''Filmkrant'' een interview te lezen met de producenten van ''[[De 10 geboden]]''. Lees het interview [http://www.filmkrant.nl/av/org/filmkran/archief/fk216/10gebode.html hier]. In dit artikel wordt naar deze aflevering uit de reeks verwezen met ‘Geen valse getuigenis.’ Op dat moment wordt de serie echter nog gemonteerd.  
 
Al eerder maakte een filmmaker een serie over de tien geboden, dit was de Poolse Kieślowski. Zijn serie hete ''Dekalog'' (1989). Deze serie werd ruim tien jaar voor "De 10 Geboden" ook door de IKON uitgezonden. De lovende kritieken over die eerste serie waren tien jaar later wat meer getemperd voor deze serie. Dit had wellicht ook te maken met de goede reputaties van de filmmakers die voor het project werden gevraagd. Maar zowel Jos van der Burg en Kees Sluys waren in respectievelijk het Parool en de VPRO-gids gematigd enthousiast over de serie. In plaats van een extra betekenis te geven aan de geboden zou de serie meer dienen als ‘kapstok om weer een aantal films aan te op te hangen’  en ‘gangbare tv-producties’  op leveren. In hun commentaren spreken de recensenten echter niet specifiek over de aflevering in de serie.  


[[category:producties]]
Al eerder maakt een filmmaker een serie over de tien geboden, dit is de Poolse Kieślowski. Zijn serie heet ''Dekalog'' (1989). Deze serie wordt ruim tien jaar voor ''[[De 10 Geboden]]'' ook door de [[IKON]] uitgezonden. De lovende kritieken over die eerste serie zijn tien jaar later wat meer getemperd voor deze serie. De gevestigde filmmakers met grote reputaties die  gevraagd worden voor de serie scheppen namelijk erg hoge verwachtingen. Maar zowel Jos van der Burg en Kees Sluys zijn in respectievelijk ''het Parool'' en de [[VPRO]]-gids gematigd enthousiast over de serie. In plaats van een extra betekenis te geven aan de geboden zou de serie meer dienen als ‘kapstok om weer een aantal films aan te op te hangen’  en ‘gangbare tv-producties’  op leveren. In hun commentaren spreken de recensenten echter niet specifiek over deze aflevering.
----
[[category: Productielijst O|Onzichtbare werkelijkheid, de]]


[[category:documentaire]]
[[category:documentaire|Onzichtbare werkelijkheid, de]]


[[category: 2000-2009]]
[[category: 2000-2009|Onzichtbare werkelijkheid, de]]

Huidige versie van 9 nov 2010 om 16:04

Periode2001
Beschikbaar in archiefBeeld en Geluid
GenreDocumentaire
Decennia2000-2009
MediumTelevisie
Externe infode Filmkrant


Beschrijving

De onzichtbare werkelijkheid is het negende deel in de 10-delige documentaire reeks De 10 geboden. Aan tien documentairemakers is voor deze serie gevraagd om een documentaire te maken met als leidraad een van de tien geboden. In deze aflevering vormt het gebod: "Gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste" de rode draad. We volgen verslaggever Gerri Eickhof tijdens zijn werkzaamheden voor het NOS Journaal.

Naast stof tot nadenken over nieuwswaardigheid van items, biedt de documentaire ook een kijkje op de redactie van het NOS-journaal en de hectiek die zich daar afspeelt. Ook is de documentaire een persoonlijk portret van Gerri Eickhof. Zo vertelt hij over de belangrijke rol die zijn moeder in zijn werk speelt en vertelt hij zelf over de ‘sticker-affaire’. Gerri is het niet eens met de NAVO-bombardementen die in 1999 worden uitgevoerd, waarbij de televisiestudio’s in Belgrado geraakt worden. Zijn vaste visagiste komt daarbij om, maar ook andere, onbekende, collega’s uit het vak. Hij maakt een statement door tijdens zijn bijdrage voor het journaal van zes uur een sticker te dragen met een schietschijf, als protest. Bij het achtuurjournaal is dit beeld van hem er zonder zijn medeweten uitgehaald. Hierover is Eickhof hevig ontzet.

Makers

Regie en scenario Pieter Fleury

Camera Sander Snoep, Peter Brugman

Geluid Mark Weβner

Montage Jos Driessen

Productieleider Estelle Bovenlander

Producent Carmen Cobos, Kees Ryninks

Eindredactie Wessel van der Hammen

IKON

Achtergrondinformatie

In november 2000 is er in de Filmkrant een interview te lezen met de producenten van De 10 geboden. Lees het interview hier. In dit artikel wordt naar deze aflevering uit de reeks verwezen met ‘Geen valse getuigenis.’ Op dat moment wordt de serie echter nog gemonteerd.

Al eerder maakt een filmmaker een serie over de tien geboden, dit is de Poolse Kieślowski. Zijn serie heet Dekalog (1989). Deze serie wordt ruim tien jaar voor De 10 Geboden ook door de IKON uitgezonden. De lovende kritieken over die eerste serie zijn tien jaar later wat meer getemperd voor deze serie. De gevestigde filmmakers met grote reputaties die gevraagd worden voor de serie scheppen namelijk erg hoge verwachtingen. Maar zowel Jos van der Burg en Kees Sluys zijn in respectievelijk het Parool en de VPRO-gids gematigd enthousiast over de serie. In plaats van een extra betekenis te geven aan de geboden zou de serie meer dienen als ‘kapstok om weer een aantal films aan te op te hangen’ en ‘gangbare tv-producties’ op leveren. In hun commentaren spreken de recensenten echter niet specifiek over deze aflevering.