Tussen wal en schip (documentaire)
| Periode | 2000 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | Documentaire |
| Decennia | 2000-2009 |
| Lengte | 48' |
| Medium | televisie |
| Externe info | Recensie NRC |
Beschrijving
Deze documentaire gaat over de noodopvang voor asielzoekers die sinds kort is gevestigd aan het IJsbaanpad in Amsterdam, naast een groep woonboten. Het dagelijkse leven in het asielzoekerscentrum wordt in beeld gebracht, en enkele asielzoekers vertellen hun verhaal. Om de banden tussen de asielzoekers en de woonbootbewoners aan te halen, wordt er een voetbalwedstrijd georganiseerd. De rode draad van de documentaire is dan ook het verband dat gelegd wordt tussen de twee groepen. Hoe reageren de woonbootbewoners op hun nieuwe buren? Er wordt gezocht naar overeenkomsten tussen de twee groepen.
De film is uitgezonden in het kader van de documentaireserie Werelden van de IKON.
Makers
Samenstelling Paul Alexander, Charlie Smid
Camera en advies Michael Schaap
Montage Jan Willem Looze
Geluidsmixage Jack Bol
Productie Paulien Drenthe, Karen Schrederhof
Eindredactie Wessel van der Hammen
IKON.
Achtergrond
In 2000 verschijnt er een zeer negatieve recensie over deze documentaire op de webpagina van het NRC. Yasha Lange vindt de documentaire weinig verheffend en hekelt het 'vergezochte' verband tussen de asielzoekers en de woonbootbewoners.
Tussen wal en schip is echt oersaai. Langdradige beelden van strijkende, pianospelende, haren knippende, langs de kade wandelende, kokende en keuvelende asielzoekers. (...) Tussendoor zijn er telkens stemmige beelden van de omgeving. Tergend langzaam. Verder zijn er nog betekenisloze flarden waarvan je als kijker alleen maar kunt denken: wat moet ik hier in hemelsnaam mee? (...) Inmiddels geheel wanhopig, althans zo lijkt het, proberen de makers nog een link te leggen tussen de woonbootbewoners en de asielzoekers. Helaas ontkent iedereen dat verband. De asielzoekers zeggen dat er wel gegroet wordt op straat, de bewoners zeggen dat ze in het begin wel wat angst hadden voor overlast of zelfs berovingen, maar dat het enorm meevalt. (...) De reactie van een woonbootbewoonster, na wéér een vraag van de interviewster, is typerend. Ze verzucht: "Het lijkt wel alsof ik iets moet vinden, maar er is niks aan de hand." In haar blik valt te lezen: zeur niet zo, ik vind er echt helemaal niks van, zij wonen daar en wij hier en verder niks. Dat was dan zo'n beetje het spannendste moment van de documentaire. "
