Transitron oscillator

Transitron oscillator, technisch

Een mooie golfvorm is de sinusgolf. De spanning daalt en stijgt in een regelmatig vloeiende beweging. Soms is een ander soort golfvorm nodig. Daarvoor kan de transitron uitkomst bieden. In de jaren ’30 van de vorige eeuw wordt deze schakeling het eerst beschreven. Een paar weerstanden, condensatoren en een radiolamp vormen samen met een gelijkspanningsbron de oscillator. Door de waarde van een condensator aan te passen produceert de oscillator een golfvorm die eruit ziet als een zaagtand, of een blokvorm. Het frequentiebereik loopt van enkele Hertz tot wel 100 Megahertz. De oscillator wordt op diverse gebieden gebruikt. Zo is de zaagtandoscillatie gebruikt als tijdbasis om de elektronenstraal in een beeldbuis netjes op tijd heen en weer te laten schieten. De sinusvorm kan worden gebruikt om een draaggolf te produceren of een frequentie op te wekken in een heterodyne radio.

Na het in 1935 in onbruik geraken van de zogenaamde radiolamp met ruimteladingsrooster ontstaat bij amateurs de behoefte aan een gangbare lamp als vervanging. Deze komt uit Amerika waar de Numans-Rosensteingenerator onder de naam ‘Transitron’ gebruikt wordt als tijdbasis in oscillografen. Deze is op een penthode gebaseerd. Het stuurrooster wordt met de kathode verbonden en fungeert het schermrooster als ruimteladingsrooster terwijl het remrooster nu als stuurrooster fungeert. In het RE lab wordt een schakeling met de batterijpenthode KF2 uitgewerkt welke goeddeels als vervanger van bijvoorbeeld de oude A 241 kan dienen. Het hier bedoelde object is een proefschakeling die voor dit doel is gemaakt.