Signaalsterktemeter

Naam	signaalsterktemeter
Vervaardigd door
In gebruik vanaf	begin twintigste eeuw
In gebruik tot
Gewicht

De signaalsterktemeter, ook bekend als de Zoemer met dansende wijzer en morse-indicator. Dit apparaat is gebruikt om signaalsterkte te meten maar in de Eerste Wereldoorlog deed het dienst op het slagveld om berichten te kunnen ontvangen die met morsesignalen werden verstuurd.

De basis is een aangepaste telefoonschelp. Die bestaat uit een trilplaatje met daaronder twee kleine magneetspoeltjes. Wanneer een signaal binnenkomt trilt het plaatje waardoor het geluid produceert. Zo werkte de oude telefoon. In dit apparaat is een stalen pennetje gemonteerd door het trilplaatje, zodanig dat het ene eind tussen de twee magneetspoeltjes zit en het andere eindje met de punt omhoog wijst. Op de punt rust een lichtgewicht metalen pijl die aan de brede, de achterzijde, met twee flexibele metalen draadjes op het trilplaatje rust.

Wanneer het trilplaatje beweegt draait de pijl een klein stukje met de klok mee. De sterkte van het ontvangen signaal heeft invloed op de draaisnelheid van de pijl; hoe sterker het signaal, hoe sneller de draaiing. Stopt het signaal dan staat de wijzer stil. Zo werkt het apparaat als signaalsterktemeter.

In de eerste Wereldoorlog wordt dit apparaat gebruikt voor de militaire communicatie op het slagveld. Vanwege het kanongebulder waren berichten die per telefoon werden doorgegeven vaak niet te verstaan. Men gebruikte dan dit apparaat om door middel van morse seinen, strepen en punten, berichten door te geven. Bij een streep draaide de wijzer een stukje, bij een punt maar een klein beetje. Zo kon men visueel de morsetekens lezen door naar de beweging van de wijzer te kijken. Na de oorlog belanden veel van deze apparaten in de dump en naast het gebruik als signaalsterktemeter slagen handige knutselaars erin ze te gebruiken bij het maken van een luidspreker.