Phonopost

Phonopost Al vele jaren hebben wij de behoefte gehad om een gesproken bericht naar bekenden, vrienden en familie te kunnen versturen. In de jaren 1934 tot 1950 kan men gebruik maken van de zogenaamde phonopost. Het woord zegt het al, geluid per post.

Het apparaat waarmee het bericht wordt gemaakt is een Amerikaanse uitvinding. Het is een kast van ongeveer twee meter hoog, met een gewicht van ongeveer 360 kilogram. Aan de voorzijde vindt men de gebruiksaanwijzing en een gleuf voor de muntjes; het is natuurlijk niet gratis. In Nederland wordt de NPO, Nederlandse Phonopost Onderneming opgericht om het apparaat te exploiteren. Het duurt niet lang voor de PTT dit apparaat in haar postkantoren plaatst.

Om het apparaat te gebruiken koopt men aan het loket een penning. Wanneer de penning in de gleuf aan de voorzijde wordt gedaan kan men een aantal minuten een bericht inspreken. In de kast wordt een aluminium schijf, iets groter dan een cd, voorzien van een geluidsspoor. Als de tijd om is kan de schijf worden uitgenomen. Vervolgens werpt de spreker een penning, indertijd 15 cent, in een andere opening en er wordt een envelop geleverd voor het schijfje alsmede een klein envelopje met twee naalden om de schijf af te kunnen spelen.

In de jaren na de tweede wereldoorlog wordt veel gebruik gemaakt van vinylplaten om berichten te sturen. Daarna wordt, door de opkomst van de minicassette het gebruik van de fonopost een stuk eenvoudiger. Tegenwoordig doet men het nog sneller, namelijk via de smartphone. Voicemail is inmiddels al jaren een bekend begrip.