Skip Voogd
| Naam | Skip Voogd |
| Geboren | Den Haag, 1936 |
| Functies | Presentator, producent, radiomaker, schrijver |
| Bekend van | Kiosk, Swing expres, Tussen tien plus en twintig min |
| Periode actief | tot 1997 |
| Werkt samen met | Paul Acket, Jos Brink, Henk Mouwe |
| Media |  |
Skip Voogd in de media Oeuvre van Skip Voogd | |
Skip Voogd is één van de eerste radio-dj's en muziekjournalisten in Nederland en bezeten van schrijven over muziek. Hij wil liever niet gaan studeren en ziet zijn toekomst in de jounalistiek. Door het vroegtijdig overlijden van zijn vader moet zijn moeder alleen het gezin onderhouden. Zo wordt het voor Skip moeilijk zich in de journalistiek te bekwamen. Hij gaat na de Mulo toch verder leren op de kweekschool in Den Haag. Tijdens zijn studie blijft hij muziek fanatiek volgen via de radio.
Hij is fan van de Ramblers en probeert alle radio uitzendingen van het orkest te volgen. In 1954 heeft hij zijn eerste ervaring als radiomaker wanneer hij zich aansluit bij de Haagse Minjon afdeling. Hij maakt klankbeelden over zijn favoriete artiesten die door de Minjon leiding (Het Trio) in Hilversum goedgekeurd worden voor uitzending. Het na-oorlogse muziekblad Tuney Tunes wordt veel door Skip gelezen. Bijna maandelijks stuurt hij zijn kritiek op de inhoud van het tijdschrift naar de uitgever. Uiteindelijk besluit deze hem uit te nodigen voor een gesprek en wordt hij begin 1955 gevraagd als redacteur voor Tuney Tunes te komen werken.
Na zijn eindexamen van de kweekschool tekent hij een contract voor drie jaar bij een lagere school om zo aan de dienstplicht te ontkomen. Voor Tuney Tunes is het geen probleem dat hij slechts twee keer per maand, op zijn vrije woensdagmiddag, naar Eindhoven komt. De correcties e.d. worden voor die tijd heel modern via de (trein)post verstuurd. Naast de werkzaamheden voor het blad wordt hij ook redacteur bij blad Rhythme. Het redacteurschap van Tuney Tunes en Rhythme is meer dan het schrijven van stukjes.
Het onderhouden van contacten met de platenmaatschappijen ligt hem helemaal niet. Wanneer er meer muziekbladen uitkomen, loopt de oplage van Tuney Tunes terug. Skip wordt door Paul Acket, eigenaar van Muziek Expes, gevraagd om de Veronica Teenager Expres samen te stellen. Dit gebeurt stiekem omdat Skip inmiddels ook werkzaam is voor de VARA.
Vanaf het radioseizoen 1958-1959 presenteert hij met Netty Rosenfeld eens in de veertien dagen het programma Kiosk met nieuws en actualiteiten uit de lichte muziek. Na een jaar wordt hij benaderd door Gijsbert Nieuwland van de AVRO of hij het programma Swing expres wil presenteren en samenstellen. Niet lang daarna wordt hij gevraagd voor een nieuw tienerprogramma: Tussen tien plus en twintig min. Hij gaat dit programma, dat iedere dinsdagmiddag gepresenteerd wordt door Jos Brink, samenstellen.
Tijd voor teenagers van de VARA gaat in die tijd ook van start en dat levert gezonde concurrentie op. Iedereen doet zijn best om dé primeur van een artiest of plaat te hebben. Zijn relatie opgebouwd met EMI tijdens zijn redacteursschap voor Tuney Tunes levert hem primeurs op zoals de een nieuwe single van Clif Richard en de eerste legale uitzending van een Beatles single.
In 1965 wordt hij door Lex Karsemeijer gevraagd bij de NCRV in vaste dienst te komen om de Hilversum 3 programmering voor de NCRV te gaan organiseren. Hier wordt hij producer en presentator. Presenteren heeft niet zijn voorkeur, produceren en samenstellen vindt hij veel leuker. Hij verhuist van Den Haag naar het Gooi om in de buurt te zijn van alle gebeurtenissen op het gebied van de popmuziek. De NCRV kent dan een behoorlijk ruim budget voor muziek ensembles, wat het mogelijk maakt zijn oude liefde voor de Swing muziek om te zetten in series met de Ramblers, het orkest Marcel Thielemans en de Millers.
De salariëring bij de NCRV is matig en hij moet er bij schnabbelen om de kost te kunnen verdienen. Dit doet hij met het schrijven van artikelen voor de Muziek Parade, Platen nieuws, Wereldkroniek en Platenhoezen. De NCRV maakt ondanks een mondelinge toezegging tijdens het sollicitatiegesprek opeens bezwaar tegen zijn nevenactiviteiten. Hij krijgt een schrijfverbod van één jaar, maar blijft noodgedwongen doorschrijven zonder naamsvermelding.
De NCRV gedraagt zich in die tijd hiërarchisch en ouderwets. Hij moet speciaal letten op de teksten van de popmuziek. Het woord "heaven" mag bijvoorbeeld niet, tenzij er "uitspansel" mee bedoeld wordt. Elke tekst waarin afkortingen als "goh" of "jee" voorkomen moeten verwijderd worden. Bij veel interviews levert dat behoorlijke wat problemen op. Men gaat zelfs zover om het schakelcommando "cut" bij tv uitzendingen te verbieden en te vervangen door "pats". Er komen verboden op het draaien van platen van de Beatles en om popmuziek waarin verwezen wordt naar woorden uit de katolieke kerk.
De jaren voor zijn pensioen die hij bij de NCRV doorbrengt zijn niet prettig. Leuke programma's worden hem afgenomen. In 1995 krijgt hij een aanbieding van Jazz-Radio en werkt hij daar nog een paar jaar. Het schrijven heeft zijn voorkeur en voor het blad "SENA-Performers" maakt hij een nostalgische serie. Zijn eerste baantje bij Tuny Tunes is bepalend geweest voor de rest van zijn leven.
