Ko van Dijk jr.
| Naam | Ko van Dijk |
| Geboren | Amsterdam, 25 juli 1916 |
| Gestorven | Den Haag, 6 mei 1978 |
| Functies | acteur |
| Bekend van | MiMoZa, Koek en ei, Biels en Co, De komiek, Ja zuster, nee zuster, Dagboek van een herdershond |
| Periode actief | 1954-1978 |
| Werkt samen met | Mary Dresselhuys, Conny Stuart, Johan Kaart, Joop Doderer, Enny Mols-de Leeuwe, Dimitri Frenkel Frank |
| Trivia | De gewonnen Louis d’Or stuurt hij terug vanwege een kritische kanttekening van de jury. |
| Externe info | Site beheerd door de zoon van Ko van Dijk |
Ko van Dijk jr. in de media Oeuvre Jo van Dijk jr. | |
Ko van Dijk wordt beschouwd als een van de grootste acteurs die Nederland gekend heeft. Gedurende zijn loopbaan als acteur speelt Ko bijna 300 rollen. Voor Ko is acteren geen beroep, maar een manier van leven. Zijn turbulente levensopvatting zorgt daarbij zo af en toe wel eens voor wat opschudding; Ko trouwt maar liefst zes maal. Over zijn vak praat hij met passie. Zo zegt hij: "Als je geen brood krijgt sterf je van de honger. Als ik het toneel niet meer heb, sterf ik van verdriet".
De weg naar roem komt moeizaam op gang: tot driemaal toe wordt Ko door de Amsterdamse Toneelschool afgewezen. Zijn vader ziet het talent van zijn zoon echter wel en neemt hem in 1932 op in zijn gezelschap Het Schouwtoneel (,later het Nieuw Schouwtoneel). Ko mag bijrollen spelen en leert intussen veel van zijn collega’s.
Na de dood van zijn vader in 1937 komt hij terecht bij Louis Saalborn. In deze praktische leerschool ontwikkelt Ko zich als een acteur van de oude stempel. Ko moet het hebben van eigen intuïtie, inlevingsvermogen en het brede gebaar. Al lerend krijgt Ko steeds meer oog voor stil spel en understatement.
Van 1940 tot 1944 speelt hij bij het Centraal Toneel onder leiding van Cees Laseur. Na de bevrijding sluit Ko zich aan bij Comedia. In 1948 breidt hij zijn terrein uit en neemt de artistieke leiding van De Spieghel op zich. Voor het eerst voert hij regie. Als acteur krijgt hij intussen steeds meer succes. Onvergetelijk is hij in 1950 in De dood van een handelsreiziger van Arthur Miller. Dan komt hij in aanraking met Pjotr Sjarov, die een grote naam heeft als regisseur van Russische klassieken. Dit leidt tot een glansrol in De drie zusters van Tsjechov. Toch is het vooral aan Ko Arnoldi te danken, dat hij uitgroeit tot een grand comédien. Arnoldi laat Ko spelen in succesvolle stukken als Othello en Hendrik de Vierde.
Vanaf de jaren '50 beginnen zijn schnabbels bij radio en televisie. Zo is Ko te horen in Eli Assers hoorspelserie Mimoza waar hij de rol van Minister Hozebaar speelt. Als zichzelf is Ko te zien in de televisieregistratie van Rod Serlins Requiem voor een zwaargewicht in 1959.
In de jaren ’60 is Ko te beluisteren in verschillende populaire radioprogramma’s. Hij werkt mee aan populaire hoorspelen als Mimosa en Koek en Ei. Daarnaast is hij behalve acteur ook werkzaam als regisseur van een aantal televisieproducties als Het beestmens en Met 24 P.K. door Europa. De Bühne blijft echter hoofdzaak.
Zijn grootste televisie succes heeft Ko met zijn rol in het televisiedrama Dagboek van een herdershond dat te zien is vanaf in 1977. Deze serie wordt in 1978 zelfs bekroond met de Televiziering. Zijn laatst gespeelde rol is in Herfst in Riga. De voorstelling van vrijdag 5 mei 1978 wordt onverwacht zijn laatste; een dag later overlijdt Ko op 61-jarige leeftijd in zijn flat in Den Haag aan een verwaarloosde longontsteking gevolgd door een hartinfarct.
Prijzen en onderscheidingen
Louis d’Or voor zijn rol in Tartuffe (1957).
Albert van Dalsum-ring (1972).
