Pieter van der Grient
| Naam | Pieter van der Grient |
| Geboren | Amsterdam, 3 december 1932 |
| Gestorven | Borger (Drenthe), 1 november 2011 |
| Functies | geluidstechnicus |
| Bekend van | Sanne, Beppie, Zeg 'ns AAA, Switch |
| Periode actief | 1962-1989 |
| Trivia | Trivia |
Pieter van der Grient in de media Oeuvre van Pieter van der Grient | |
Van jongs af aan heeft Pieter van der Grient geweten dat hij geluidstechnicus wil worden. In 1962 is de kans gekomen wanneer er veel nieuwe technici worden gevraagd. Op 25 mei 1962 is hij bij de NTS begonnen.
Van der Grient heeft de beginfase van een steeds sterker wordende NTS meegemaakt. Hij heeft bijgedragen aan de experimenten voor kleurentelevisie in het Evoluon. Hij heeft het altijd erg mooi gevonden in die fase te zijn begonnen. Het heeft hem de gelegenheid gebracht om van alles te doen. De medewerkers moeten namelijk op meerdere taken inzetbaar zijn. Zijn hoofdvak is echter altijd de geluidstechniek geweest. Van der Grient heeft echter ook geholpen om decors af te schilderen en hij heeft camerawerk gedaan. Het gaat niet om werk van negen tot zes. Dat heeft hem erg aangesproken. Het vak heeft hem nooit verveeld, dankzij de leuke afwisseling van onder meer shows, kerkdiensten, voetbalwedstrijden, toneelstukken, concerten en films. Tot aan zijn VUT heeft hij met heel veel plezier altijd gewerkt bij de NOB.
Hoogtepunten
Enkele hoogtepunten zijn de Dorus shows met Tom Manders (waarmee in 1967 de Zilveren Roos van Montreux wordt gewonnen), Kinderen voor kinderen met Flory Anstadt, Brandpunt in de markt, Van Kooten en de Bie en Spel zonder grenzen. Van der Grient krijgt erkenning voor zijn werk. Zo wordt hij speciaal door regisseur Eric Oosthoek gevraagd, omdat ze zo goed samenwerken. Hoogtepunt van hun samenwerking is de jeugdserie Sanne.
Olympische Spelen in Moskou
De uitzendingen van de Olympische Spelen door de EBU vanuit Moskou zijn een bijzondere ervaring voor Van der Grient. Men heeft in Rusland op dat moment nog geen ervaring met het uitzenden naar het buitenland. Daarom wordt Europese technici gevraagd in de studio's van Moskou te komen werken. Van der Grient geeft zich hiervoor op en wordt ingeloot. Samen met film cutter Kees Kuijer, video editor Ben van Druyten en Joop Sondaar is hij op 8 juli 1980 vertrokken.
Samen met zijn collega's wordt hij ondergebracht in het splinternieuwe Cosmos Hotel, speciaal gebouwd voor de Spelen. Ze zitten samen op één kamer. Iedere etage wordt bewaakt door soldaten met geweren.
Van der Grient heeft uiteraard altijd alleen gezeten in de HCK in Hilversum, maar in Moskou heeft hij het werk met drie collega’s moeten delen, vanuit de communistische gedachte om zoveel mogelijk mensen werk te geven. Hij heeft dat niet gemakkelijk gevonden. Enerzijds is het werk wat hij in zijn eentje kan doen, anderzijds werkt hij met andere apparatuur en moeten er technische oplossingen gezocht worden.
De Russen zijn uitstekend in de Engels taal geoefend, haast accentloos, schrijft hij. Soms is het tot een gesprek gekomen over de manier van leven en Van der Grient heeft drie keer meegemaakt dat zo’n collega de volgende dag verdwenen is. Daarna heeft hij niets meer aan zijn collega's gevraagd. Eén vrouw is verdwenen nadat ze slechts een keertje my Holland friend heeft gezegd. Deze benauwende sfeer heeft veel van zijn attitude en empathie gevraagd: als Westerlingen zijn we niet gewend te bedenken wat je niet kan vragen.
De uitzendingen zijn prima verlopen. Van der Grient heeft genoten van het werken met buitenlandse collega’s en het internationaal werken in een land, waar men destijds ook niet voor vakantie naartoe gaat.
