Cherry Duyns
| Naam | Gerhard Anton Duyns |
| Geboren | Wuppertal (Duitsland), 27 augustus 1944 |
| Functies | acteur, programmamaker, documentairemaker, redacteur |
| Bekend van | De Droom van een beer, Herenleed,Lotgevallen, Poets, R.A.M, De Wording |
| Periode actief | 1969 - |
| Werkt samen met | Armando, Jochem van Dijk, Johnny van Doorn, Menno Euwe, Marc Felperlaan, Roelof Kiers, Jan Langeveld Hank Onrust, Han Reiziger |
| Trivia | Trivia |
| Media |  |
Cherry Duyns in de media Oeuvre van Cherry Duyns | |
Een veelzijdige man, hij is onderzoeksjournalist, schrijver, journalist, regisseur, cineast, documentairemaker, performer, opgegroeid in een varietémileu. Deze vakman met zijn donker stemgeluid en fors postuur, maakt op het eerste gezicht een schuchtere indruk. Dit is slechts schijn. Hij is bedachtzaam en formuleert zijn woorden met zorg. Cherry Duyns is voorts een romanticus en heeft gevoel voor dramatiek. Tevens heeft hij een hang naar melancholie, wat merkbaar is in de muziekselectie van zijn documentaires. Duyns gebruikt nog steeds film als beelddrager, omdat hij film mooier vindt dan video. Het tragere tempo en de wijze van monteren bevalt hem beter. Hij werkt bij voorkeur met een vast team, Menno Euwe voor het geluid, Jochem van Dijk of Marc Felperlaan achter de camera en Jan Langeveld voor de montage.
Gerhard Anton Duyns wordt in 1944 in Wuppertal geboren. Zijn vader, tewerkgesteld in Duitsland, is net als zijn grootvader goochelaar en jongleur-equillibrist. Zijn moeder is Duitse en kan de G niet uitspreken, vandaar Cherry. Na de bevrijding vindt het gezin onderdak bij zijn grootmoeder in Haarlem. Zijn vader kan maar moeilijk in hun onderhoud voorzien. In 1952 besluit zijn moeder om samen met Cherry terug naar Wuppertal te keren. Cherry gaat in Duitsland naar school. Twee jaar later wordt hij ‘ontvoerd’ door zijn vader en keert hij terug in Nederland bij zijn grootmoeder.
Na zijn schooltijd komt Cherry in 1960 bij de krant terecht. Gedurende veertien jaar is hij werkzaam als redacteur van de Haagse Post te Amsterdam. Daar leert hij de dichter/schilder Armando, chef van de kunstredactie , kennen en het tweetal raakt bevriend. In deze periode baart Duyns opzien met krantenartikelen over de jonge politicus Hans Wiegel. Duyns gaat als journalist weg, omdat hij niets heeft met de nieuwe verslaggevers.
Duyns begint (samen met Armando) in 1969 zijn televisieloopbaan als ideeënleverancier voor het verborgen cameraprogramma Poets. Cees Buddingh presenteert, maar Duyns komt steeds meer in beeld. Verkleed als agent, Chinees of slagersknecht kan Duyns zijn improvisatietalent botvieren. Cherry Duyns doet dit programma twee seizoenen
In november 1971 brengt de AVRO de eerste aflevering van Herenleed op het schem. De regie is in handen van Hank Onrust en Ton Lensink speelt de hoofdrol. De AVRO vraagt Cherry vervolgens een groot showprogramma te presenteren. Hij weigert en de keus valt uiteindelijk op Pim Jacobs.
Twee jaar later maakt Duyns de overstap naar de VPRO. Hij is bij diverse programma’s bertrokken, zoals Berichten uit de samenleving en Het Gat van Nederland. Bij Het Gat van Nederland komt hij in aanraking met regisseur Pieter Verhoeff. Van hem kijkt hij de eerste kneepjes van het vak af. Samen met Verhoef produceert hij vervolgensDe Artiesten Reünieclub.
In 1975 brengt de VPRO-TV een humoristisch programma, geschreven en gespeeld door Duyns en Armando met medewerking van Johnny van Doorn, over ‘weemoed, wanhoop en verlangen’. Het idee voor Herenleed is op de redactie van de Haagse Post ontstaan. Armando en Duyns trekken met hun voorstellingen langs de Nederlandse theaters.
Als redacteur en documentairemaker is hij vanaf de jaren ’70 verantwoordelijk voor vele programma’s. Zo maakt Duyns de jaren ’70 een aantal documentaire series, zoals Droomland, Strijd en Machiavelli. Thema’s in zijn werk zijn vooral kunst, muziek en literatuur. Daarnaast komt zijn Duitse achtergrond regelmatig terug in zijn werk. Zo maakt hij in 1982 samen met Armondo De gedaantewisseling, een reportage over Berlijn in de jaren '30 en '50.
In 1981 is Duyns redacteur van het literaire discussieprogramma De schrijvers onder leiding van Harry Mulisch. Duyns verricht ook redactiewerk, onder andere voor Nederland nu, Hier is…Adriaan van Dis en Literatuur. Ook verzorgt hij het commentaar bij sommige VPRO-producties, zoals Tristan Keuris portret. Duyns is ook twee seizoenen lang de eindredactie van Reiziger in muziek. Met Han Reiziger werkt Duyns later in de jaren '90 nogmaals samen, dan verzorgen ze de duopresentatie van het radioprogramma De koffer.
In 1986 wordt Levensberichten, een door Duyns geregisseerd drieluik uitgezonden. Voor de berichtgeving over de oncologische afdeling van het Academisch Ziekenhuis van de VU ontvangt Duyns een jaar later de Zilveren Nipkovschijf. De dood van een tante van zijn echtgenote vormt de aanleiding om deze serie te maken. Twee jaar later is Cherry betrokken bij wederom een veel bekroonde productie. Ditmaal is het de opdrachtfilm De wording die hij regisseert in opdracht van de Rijksvoorlichtingsdienst. De productie wordt door toenmalig premier Ruud Lubbers aangeboden aan koningin Beatrix ter gelegenheid van haar vijftigste verjaardag.
Na jaren voor de VPRO te hebben gewerkt stopt Cherry in 1992 met zijn taak als eindredacteur bij de omroep. Hij voelt er weinig voor om verder te stijgen in de hiërarchie van de VPRO; het is in zijn ogen ten eerste ondankbaar werk en bovendien maakt hij liever programma's. Zo komt hij een paar jaar later met een portret van de overleden Roelof Kiers, in De maker.
In 2000 zendt de TROS een documentaire van Duyns uit over de neergang van het Russisch Staatscircus. Met De droom van een beer behaalt Duyns een jaar later de eerste prijs op een internationaal filmfestival in München.
Over Cherry Duyns is een doctoraal scriptie geschreven Cheer Up sprak hij wanhopig door Marrigje de Jong (UU)
Prijzen en onderscheidingen
De Zilveren Nipkowschijf voor Levensberichten (1987).
Een Gouden Kalf voor De wording.
De J. van den Bos Literatuurprijs voor Dante’s trompet (1994).
De Prix Europa voor De droom van een beer (2001).
