Glasvezel

Het huidige netwerk van kabeltelevisie bestaat nog voor een groot deel uit koperen kabels die goed beschermd onder de grond liggen. Steeds meer echter wordt dit netwerk vervangen door een netwerk van glasvezel kabels. De typische glasvezel kabel is in wezen een stevige kabel waarvan de kern, het werkende deel, bestaat uit een dun glazen draadje dat net zo dik is als een mensenhaar. Alles daaromheen dient ter bescherming van dit haartje. Men zou denken dat dat glazen draadje erg breekbaar is. Glas heeft echter bijzondere eigenschappen. Eén ervan is soepelheid wanneer het heel dun is. Doordat het zo dun is kan de draad/vezel heel makkelijk in bochten worden gelegd. Veel glasvezel kabels hebben een grote hoeveelheid glasdraadjes als kern. Per huisaansluiting komt er één draadje binnen.

Glasvezel heeft ten opzichte van koperen kabels een aantal grote voordelen. De capaciteit van glasvezelkabels is veel groter dan die van koperen kabels. Er kan veel meer informatie worden doorgegeven dan bij koperkabels.

De glasvezel kabel transporteert geen elektriciteit zoals bij koperen kabels het geval is. Alle signalen worden aan de ingang van de kabel omgezet van elektriciteit naar lichtpulsen die door een laser worden opgewekt. Deze lichtpulsen kunnen bijna zonder demping, zonder weerstand te ontmoeten door de glasdraad gaan. De lichtpuls kan niet door de wand verdwijnen omdat hij telkens teruggekaatst wordt. Het signaal reist met de snelheid van het licht.

Omdat de kabel geen elektrische signalen voert geeft hij geen stoorsignalen af en kan hij ook niet worden gestoord door elektronische signalen. Afluisteren kan ook niet. De kabel is zo flexibel dat hij met een passende mechanische bescherming overal kan worden toegepast.

Aan het eind van de glasvezel wordt het signaal van licht omgezet naar elektriciteit zodat het verder kan worden bewerkt in een radio, televisie, telefoon of computer. Behalve voor de kabelnetten in onze steden wordt de glasvezel ook gebruikt voor intercontinentale verbindingen. Zo liggen er onder de oceanen al duizenden kilometers glasvezelkabels voor communicatie en datatransmissie. In de medische wereld wordt de glasvezel gebruikt voor endoscopisch onderzoek. Een klein gaatje in het lichaam is voldoende om binnen te kijken.