IC (integrated circuit)

IC zijn twee letters die een begrip zijn geworden in de elektrotechniek. IC = Integrated Circuit. In het Nederlands Geïntegreerd Circuit. Een IC is een klein plakje silicium waarop door bewerking vele honderden of zelfs duizenden superkleine componenten zijn samengebracht. Al die componenten zijn geïntegreerd in een behuizing. Door verregaande miniaturisering van transistoren, condensatoren is het mogelijk deze componenten op een klein stukje materiaal te realiseren. Het plakje van slechts enkele mm2 wordt verpakt in een beschermend omhulsel met de aansluitingen langs de randen.

De meest bekende uitvoering is een zwart “broodje” met langs de lange zijden uitstekende metalen pootjes die in het apparaat worden gesoldeerd. Een soort duizendpootje van plastic dus. Soms zijn ze vierkant met rondom aansluitpootjes. Deze geïntegreerde schakelingen zijn in staat om vele duizenden, zo niet miljoenen handelingen per seconde te verrichten. Dit wordt uitgedrukt in de snelheid in Hertz. In een computer zit bijvoorbeeld een processor met de snelheid van een aantal Megahertz, afgekort MHz.

Waar men vroeger een computer nodig had die een volume had van een kamer, kan men tegenwoordig dezelfde rekenkracht krijgen van een apparaat dat in de zak van een jasje past. Omdat de oude techniek gebruik maakte van lampen, buizen genoemd, was ook veel energie nodig, wat weer enorme koelcapaciteit vroeg. Het stroomverbruik van een IC is vele malen lager zodat volstaan kan worden met het aanbrengen van een metalen koelvlak waar een ventilator wind over blaast.