Willibrord Fréquin

Willibrord Fréquin

Naam	Willibrord Jan Louis Maria Fréquin
Geboren	Arnhem, 6 september 1941
Functies	journalist, televisiemaker
Bekend van	Brandpunt, De week van Willibrord
Periode actief	1960-
Werkt samen met	Mieke Lamers
Trivia	Raakt in opspraak door nep-reportage over handel in mensenhoofden in Brandpunt (1989)
Willibrord Fréquin in de media Oeuvre van Willibrord Fréquin

Willibrord Fréquin is een selfmade man. Hij heeft het vak van televisiemaker in de loop der jaren steeds meer op zijn eigen - in veler ogen rechtstreekse, onbehouwen en onbeschofte wijze vorm gegeven. Hij is voor weinig bang en provoceert, lokt agressie uit door volhardende achtervolgingen en ongegeneerde confrontaties, maar incasseert meestal ook zelf enige klappen en andersoortig geweld. Hij gaat immer gekleed in een onberispelijk kostuum met pochet, gekleurd overhemd met witte boord en uitbundige stropdas, plus - afhankelijk van het weer - een donkere winterjas of een lichte regenjas. Voor RTL4/5 en SBS haalt hij hoge kijkdichtheden met zijn programma´s.

Zijn critici, met name onder journalisten, zijn echter legio. Zij noemen hem de Grootinquisiteur van de BV Emotie-tv, een hondse vlerk, een patjepeeër, een flemende patser, een proleet, Calimero in een net pak. Maar ook het volk is niet zonder kritiek, want een in 2001 gehouden enquête door het weekblad Nieuwe Revue wijst hem aan als ‘de irritantste Nederlander’. En de Raad voor de Journalistiek krijgt enkele keren klachten over Fréquins programma´s te behandelen. Fréquin beklaagt zich immer, dat zijn critici altijd op de man spelen. Dat gebeurt eigenlijk sinds januari 1989, toen zijn journalistieke integriteit door twee Brandpuntreportages in diskrediet werd gebracht. Zijn verdere loopbaan is hij achtervolgd met de zogenaamde handel in mensenhoofden en een niet-bestaand XTC-laboratorium. Elke interviewer begint er over en wanneer de Amsterdamse politievoorlichter Klaas Wilting in 2000 met pensioen gaat, komen Fréquin en de hoofdenaffaire opnieuw ter sprake.

Het zal alles te maken hebben met de door velen omstreden wijze, waarop hij na zijn Brandpuntperiode televisie is gaan maken en dat hem, volgens het trotse SBS6, tot ‘Nederlands brutaalste verslaggever’ maakt. Fréquin is in eigen ogen een verlegen man. Gewoon een heel gezellige, Bourgondische kwajongen, die alleen niet tegen onrecht en ellende kan. Een man die televisie een belangrijk middel vindt om bepaalde dingen aan de kaak te stellen.

Fréquin was vroeger een heel gelovige rooms-katholiek, maar zijn geloof in (het bestaan van) God is ernstig aan het wankelen gebracht door het filmen van aan honger stervende kinderen in Afrika. In de vorige eeuw heeft hij zijn begrafenis al geregeld. Het wordt een klassieke uitvaart, met als vertrekpunt zijn stamcafé Moeke Spijkstra in Blaricum. De kist in een door paarden getrokken koets. In het wit gedrapeerde paarden. ”Want”, zoals de tv-maker zelf zei, ”ik ben nagenoeg zonder zonden.”