Wim Sonneveld: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
| (46 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 11: | Regel 11: | ||
| werkt_samen_met = [[Ina van Faassen]], [[Willem Nijholt]], [[Corrie van Gorp]] | | werkt_samen_met = [[Ina van Faassen]], [[Willem Nijholt]], [[Corrie van Gorp]] | ||
| trivia = [[Trivia: Wim Sonneveld|Trivia]] | | trivia = [[Trivia: Wim Sonneveld|Trivia]] | ||
| externe_info = [ | | externe_info = [https://theaterencyclopedie.nl/wiki/Wim_Sonneveld Theaterencyclopedie] | ||
| gallery = [[:Gallery: Wim Sonneveld|Gallery]] | | gallery = [[:Gallery: Wim Sonneveld|Gallery]] | ||
| onderschrift = Wim Sonneveld in 1969 | | onderschrift = Wim Sonneveld in 1969 | ||
}} | }} | ||
'''Willem (Wim) Sonneveld was een van Nederlands meest geliefde cabaretiers.''' | |||
===Begin van zijn carrière=== | |||
Wim Sonneveld is geboren en getogen in Utrecht. Na het volgen van de Dagschool voor Handel en Administratie heeft hij een aantal administratieve baantjes. Op 26 februari 1936 wordt hij secretaris-medewerker bij cabaretier Louis Davids en krijgt zodoende de kans het vak van Davids af te kijken. Overdag is hij secretaris, 's avonds speelt hij in zijn ensemble. Na anderhalf jaar wordt Sonneveld ontslagen 'omdat hij zijn bevoegdheden als secretaris wat ruim had genomen', zoals hij het zelf omschrijft. In een interview met de Friese Koerier bekent hij namens Louis Davids maar zonder Davids' medeweten zichzelf gepromoot te hebben. Op briefpapier met handtekeningstempel van Davids schrijft Sonneveld 'Ík ben helaas verhinderd, maar beveel u van harte de jonge Wim Sonneveld aan' als Davids een verzoek om op te treden moest afwijzen. | |||
Sonneveld speelt vervolgens in verschillende cabarets, in Frankrijk, en hij begint een eigen gezelschap in Nederland. In de mobilisatietijd speelt hij wat toneel, bij Ko Arnoldi, Cor van der Lugt Melsert en bij De Sprookjesspelers van Abraham van der Vies. | |||
=== | Na zijn toneelperiode komt hij terecht in het Cabaret der Prominenten, de Bouwmeesterrevue en de variété van Strengholt. | ||
Met de nodige ervaring op zak besluit | |||
===Theatershows=== | |||
Met de nodige ervaring op zak besluit Sonneveld in 1943 een eigen gezelschap op te zetten met Duitse en Franse artiesten als voorbeeld: ''[[Cabaret Wim Sonneveld]]''. Tot 1959 blijft het gezelschap bestaan. Sonneveld ontpopt zich als een uiterst vakkundige producer-regisseur, die veel schrijvend en spelend talent weet aan te trekken. | |||
''Gastenboek'', ''Waar de blanke top der duinen'', ''Huis, tuin en keuken'' en ''Rimram'' zijn slechts enkele titels van de theatershows van Wim Sonneveld in de jaren 50. Zijn gezelschap bestaat in die jaren onder anderen uit [[Conny Stuart]], [[Joop Doderer]] en Michel van der Plas. In 1956 volgt een onemanshow die door de KRO wordt uitgezonden. Na een periode in de musical en het buitenland (Hollywood, Engeland) wijdt Sonneveld zich van 1964 tot 1973 opnieuw aan theatershows voor een groot publiek. Hij werkt dan samen met bijvoorbeeld [[Ina van Faassen]] (jaren 60) en [[Willem Nijholt]] en [[Corrie van Gorp]] (jaren 70). Uiteindelijk komen de shows ook op televisie terecht. Na zijn dood is er nog jarenlang op dit materiaal teruggegrepen. | |||
Sonneveld is niet snel tevreden. In een interview met het ''Limburgsch Dagblad'' vertelt hij dat hij nog altijd het liedje of het programma moet maken waarvan hij kan zeggen 'Ja, dat is 't nou!'. Wel zijn er een paar liedjes die dat gevoel benaderen, zoals 'Tearoom tango' en 'Lieveling'. | |||
===Willem Parel=== | |||
In het cabaretprogramma ''Gastenboek'' (1952) wordt voor het eerst het typetje Willem Parel opgevoerd. Deze Amsterdamse orgeldraaier met zijn snerpende neusklanken wordt een groot succes. Sonneveld mag als Parel komen opdraven op de Amsterdamse dag van de VARA en wordt een vaste gast bij het radioprogramma ''[[Showboat]]'', met [[Eli Asser]] als tekstschrijver. Zijn kreet 'Niet op reageren, Lena' wordt een gevleugelde uitspraak. In 1955 komt er een Parel-film. | |||
De rol van Willem Parel leidt Sonneveld zelfs naar Hollywood, waar hij in 1957 met Fred Astaire speelt in ''Silk stockings''. Sonneveld zou uiteindelijk in vier Hollywoodfilms spelen. | |||
Willem Parel is een typetje dat Sonneveld onsterfelijk heeft gemaakt, Frater Venantius een andere. De zingende Frater Venantius ziet het licht op het ''[[Grand gala du disque]]'' in 1963. Een ogenschijnlijk onschuldig typetje dat toch heftige reacties oproept in katholieke kringen. Ook onvergetelijk is Sonneveld als de straatmuzikant Nikkelen Nelis en als de Stalmeester, die enigszins beschonken verhaalt over zijn werk aan het hof en de 'konigin'. | |||
===My Fair Lady=== | ===My Fair Lady=== | ||
In 1952 brengt het Ensemble Wim Sonneveld 'Het meisje met de grote voeten' op de planken. Het wordt niet aangekondigd als musical maar als muzikale parodie. Het is de openingsvoorstelling van het heropende Nieuwe De la Mar in Amsterdam. Het wordt een flop. Het tegendeel kan gezegd worden van de Nederlandse versie van de musical ''[[My fair lady]]'', waarin Sonneveld van 1960 tot 1963 de rol van professor Higgins speelt. Ook schittert hij naast [[Conny Stuart]] in de musical ''Heerlijk duurt het langst'' van [[Annie M.G. Schmidt]]. Daarnaast is Sonneveld producent van de musical ''De kleine parade''. | |||
===Televisie=== | |||
In Nederland worden de theatershows van Sonneveld door de televisie uitgezonden en natuurlijk is Sonneveld een graag geziene gast in verschillende programma's. Fameus is zijn gastrol in ''[[Ja zuster, nee zuster]]''. Een eigen programma is er niet van gekomen. Even lijkt het erop dat Sonneveld in het voorjaar van 1960 [[Johnny Kraaijkamp]] gaat vervangen bij het programma de ''[[Weekendshow]]''. Helaas wordt dit door de [[AVRO]] afgeblazen. De omroep vindt de plannen van Sonneveld te duur. | |||
Het talent van Sonneveld blijft ook in het buitenland niet onopgemerkt. In 1958 heeft hij een contract met de BBC die zijn shows uitzendt. | |||
=== | ===Overig=== | ||
Zijn privéleven is privé. Daarover verschijnt nooit iets in een krant. Niemand heeft er iets mee te maken. Dat ze over hem praten deert hem niet. Zijn relaties met Huub Janssen en Friso Wiegersma zijn dan ook geen gespreksonderwerp. | |||
Wim Sonneveld overlijdt op 8 maart 1974 in Amsterdam op 56-jarige leeftijd aan een hartaanval. | Wim Sonneveld overlijdt op 8 maart 1974 in Amsterdam op 56-jarige leeftijd aan een hartaanval. | ||
Sinds 1988 wordt jaarlijks de Wim Sonneveldprijs uitgereikt aan het beste kleinkunsttalent op het Amsterdams kleinkunstfestival. | |||
Bronnen: | |||
- 'Even de schijnwerper op Willem Parel alias Wim Sonneveld', ''Friese koerier'' 15-1-1954; | |||
- 'Hoe het leven Wim Sonneveld opslokte', ''De Telegraaf'' 9-3-1974; | |||
- 'Een wandeling met Wim Sonneveld', ''Limburgsch Dagblad'' 4-3-1972. | |||
[[Category:personen|Sonneveld, Wim]] [[Category:Cabaretier |Sonneveld, Wim]] [[Category:Zanger |Sonneveld, Wim]] | [[Category:personen|Sonneveld, Wim]] [[Category:Cabaretier |Sonneveld, Wim]] [[Category:Zanger |Sonneveld, Wim]] | ||
Huidige versie van 19 dec 2024 om 14:16
| Naam | Wim Sonneveld |
| Geboren | Utrecht, 28 juni 1917 |
| Gestorven | Amsterdam, 8 maart 1974 |
| Functies | cabaretier, zanger |
| Bekend van | Showboat, Het wonderlijke leven van Willem Parel |
| Periode actief | 1943-1973 |
| Werkt samen met | Ina van Faassen, Willem Nijholt, Corrie van Gorp |
| Trivia | Trivia |
| Gallery | Gallery |
| Externe info | Theaterencyclopedie |
Willem (Wim) Sonneveld was een van Nederlands meest geliefde cabaretiers.
Begin van zijn carrière
Wim Sonneveld is geboren en getogen in Utrecht. Na het volgen van de Dagschool voor Handel en Administratie heeft hij een aantal administratieve baantjes. Op 26 februari 1936 wordt hij secretaris-medewerker bij cabaretier Louis Davids en krijgt zodoende de kans het vak van Davids af te kijken. Overdag is hij secretaris, 's avonds speelt hij in zijn ensemble. Na anderhalf jaar wordt Sonneveld ontslagen 'omdat hij zijn bevoegdheden als secretaris wat ruim had genomen', zoals hij het zelf omschrijft. In een interview met de Friese Koerier bekent hij namens Louis Davids maar zonder Davids' medeweten zichzelf gepromoot te hebben. Op briefpapier met handtekeningstempel van Davids schrijft Sonneveld 'Ík ben helaas verhinderd, maar beveel u van harte de jonge Wim Sonneveld aan' als Davids een verzoek om op te treden moest afwijzen.
Sonneveld speelt vervolgens in verschillende cabarets, in Frankrijk, en hij begint een eigen gezelschap in Nederland. In de mobilisatietijd speelt hij wat toneel, bij Ko Arnoldi, Cor van der Lugt Melsert en bij De Sprookjesspelers van Abraham van der Vies.
Na zijn toneelperiode komt hij terecht in het Cabaret der Prominenten, de Bouwmeesterrevue en de variété van Strengholt.
Theatershows
Met de nodige ervaring op zak besluit Sonneveld in 1943 een eigen gezelschap op te zetten met Duitse en Franse artiesten als voorbeeld: Cabaret Wim Sonneveld. Tot 1959 blijft het gezelschap bestaan. Sonneveld ontpopt zich als een uiterst vakkundige producer-regisseur, die veel schrijvend en spelend talent weet aan te trekken.
Gastenboek, Waar de blanke top der duinen, Huis, tuin en keuken en Rimram zijn slechts enkele titels van de theatershows van Wim Sonneveld in de jaren 50. Zijn gezelschap bestaat in die jaren onder anderen uit Conny Stuart, Joop Doderer en Michel van der Plas. In 1956 volgt een onemanshow die door de KRO wordt uitgezonden. Na een periode in de musical en het buitenland (Hollywood, Engeland) wijdt Sonneveld zich van 1964 tot 1973 opnieuw aan theatershows voor een groot publiek. Hij werkt dan samen met bijvoorbeeld Ina van Faassen (jaren 60) en Willem Nijholt en Corrie van Gorp (jaren 70). Uiteindelijk komen de shows ook op televisie terecht. Na zijn dood is er nog jarenlang op dit materiaal teruggegrepen.
Sonneveld is niet snel tevreden. In een interview met het Limburgsch Dagblad vertelt hij dat hij nog altijd het liedje of het programma moet maken waarvan hij kan zeggen 'Ja, dat is 't nou!'. Wel zijn er een paar liedjes die dat gevoel benaderen, zoals 'Tearoom tango' en 'Lieveling'.
Willem Parel
In het cabaretprogramma Gastenboek (1952) wordt voor het eerst het typetje Willem Parel opgevoerd. Deze Amsterdamse orgeldraaier met zijn snerpende neusklanken wordt een groot succes. Sonneveld mag als Parel komen opdraven op de Amsterdamse dag van de VARA en wordt een vaste gast bij het radioprogramma Showboat, met Eli Asser als tekstschrijver. Zijn kreet 'Niet op reageren, Lena' wordt een gevleugelde uitspraak. In 1955 komt er een Parel-film.
De rol van Willem Parel leidt Sonneveld zelfs naar Hollywood, waar hij in 1957 met Fred Astaire speelt in Silk stockings. Sonneveld zou uiteindelijk in vier Hollywoodfilms spelen.
Willem Parel is een typetje dat Sonneveld onsterfelijk heeft gemaakt, Frater Venantius een andere. De zingende Frater Venantius ziet het licht op het Grand gala du disque in 1963. Een ogenschijnlijk onschuldig typetje dat toch heftige reacties oproept in katholieke kringen. Ook onvergetelijk is Sonneveld als de straatmuzikant Nikkelen Nelis en als de Stalmeester, die enigszins beschonken verhaalt over zijn werk aan het hof en de 'konigin'.
My Fair Lady
In 1952 brengt het Ensemble Wim Sonneveld 'Het meisje met de grote voeten' op de planken. Het wordt niet aangekondigd als musical maar als muzikale parodie. Het is de openingsvoorstelling van het heropende Nieuwe De la Mar in Amsterdam. Het wordt een flop. Het tegendeel kan gezegd worden van de Nederlandse versie van de musical My fair lady, waarin Sonneveld van 1960 tot 1963 de rol van professor Higgins speelt. Ook schittert hij naast Conny Stuart in de musical Heerlijk duurt het langst van Annie M.G. Schmidt. Daarnaast is Sonneveld producent van de musical De kleine parade.
Televisie
In Nederland worden de theatershows van Sonneveld door de televisie uitgezonden en natuurlijk is Sonneveld een graag geziene gast in verschillende programma's. Fameus is zijn gastrol in Ja zuster, nee zuster. Een eigen programma is er niet van gekomen. Even lijkt het erop dat Sonneveld in het voorjaar van 1960 Johnny Kraaijkamp gaat vervangen bij het programma de Weekendshow. Helaas wordt dit door de AVRO afgeblazen. De omroep vindt de plannen van Sonneveld te duur.
Het talent van Sonneveld blijft ook in het buitenland niet onopgemerkt. In 1958 heeft hij een contract met de BBC die zijn shows uitzendt.
Overig
Zijn privéleven is privé. Daarover verschijnt nooit iets in een krant. Niemand heeft er iets mee te maken. Dat ze over hem praten deert hem niet. Zijn relaties met Huub Janssen en Friso Wiegersma zijn dan ook geen gespreksonderwerp.
Wim Sonneveld overlijdt op 8 maart 1974 in Amsterdam op 56-jarige leeftijd aan een hartaanval.
Sinds 1988 wordt jaarlijks de Wim Sonneveldprijs uitgereikt aan het beste kleinkunsttalent op het Amsterdams kleinkunstfestival.
Bronnen: - 'Even de schijnwerper op Willem Parel alias Wim Sonneveld', Friese koerier 15-1-1954; - 'Hoe het leven Wim Sonneveld opslokte', De Telegraaf 9-3-1974; - 'Een wandeling met Wim Sonneveld', Limburgsch Dagblad 4-3-1972.
