Willem van Kooten

Willem van Kooten (1975)

Naam	Willem Jan van Kooten
Geboren	Hilversum, 7 januari 1941
Functies	tekstschrijver, diskjockey, presentator, producent
Bekend van	Jukebox, Joost mag het weten, Top 40, Grand Gala du Disque, Joost mag niet eten, Cable One, Radio Monique, Radio Veronica
Periode actief	1961-heden
Werkt samen met	Jan van Veen, Freddy Haayen, Joop van den Ende, Henk Westbroek
Trivia	Trivia
Media
Willem van Kooten in de media Oeuvre Willem van Kooten

(Media)ondernemer die bij het publiek bekend wordt als diskjockey Joost den Draaijer.

Jeugd

Willem van Kooten doorloopt de lagere school in zijn geboorteplaats Hilversum en behaalt vervolgens het einddiploma Gymnasium Alpha op het Christelijk Lyceum. Tijdens zijn middelbare schooljaren doet hij al mee aan het NCRV-radioprogramma Jeugdland van Piet Plokhooy en Jaap Soetekouw. Hij acteert live in bijbelse hoorspelen en is vaak Jesaja, één van de profeten uit het Oude Testament.

Dan gaat Van Kooten in 1960 in Amsterdam op kamers wonen en Nederlands studeren aan de Vrije Universiteit. Hij stort zich vol in het studentenleven en treedt toe tot het VU-studentencorps. Om zijn studie te betalen heeft Van Kooten uiteenlopende baantjes: van het runnen van een nachtelijk havenkantine in Amsterdam tot kantoorwerk in een chocoladefabriek.

Radio Veronica

Begin 1961 ontmoet Willem in Hilversum tijdens een feestje Ger-Anne, dochter van Dirk Verwey die samen met zijn broers Bull en Jaap Radio Veronica vanaf een schip op de Noordzee is begonnen. Willem vraagt of er nog mensen nodig zijn bij Veronica. Een dag later begint als tekstschrijver voor de commercials bij het station. Hij verdient per maand netto 208 gulden: precies de golflengte van het toen populaire station Radio Luxemburg.

Wanneer er tijdens de vakantie diskjockeys nodig zijn, valt Willem in en hij neemt het verzoekprogramma Juke Box over. Zijn eigenzinnige stijl van presenteren valt direct op en hij wordt populair bij de luisteraars. Al snel krijgt hij zijn eigen programma: Joost mag het weten en bedient zich van het pseudoniem Joost den Draayer, omdat hij nog Nederlands studeert op de Vrije Universiteit in Amsterdam en dergelijk werk not done is bij de heren van het studentencorps.

In 1963 moet Willem in militaire dienst en brengt het bij de geneeskundige troepen tot hospik. In de kazerne van Amersfoort ontmoet hij Jan van Veen, die hij later ook bij Veronica als discjockey zal aannemen. Eenmaal uit het leger stopt Willem met zijn studie en treedt in juni 1964 in vaste dienst bij Veronica.

Willem wordt programmaleider bij Veronica. Op verzoek van de Verwey broers wordt Willem naar Amerika gestuurd om te kijken en vooral te horen hoe de Amerikaanse radiostations werken. Boordevol ideeën komt hij terug. Willem begint de Top 40, (uitgezonden vanaf 1 januari 1965), waarvoor wekelijks honderd platenzaken worden gebeld. Daarnaast is er de Tipparade, met platen die een kans maken om in de Top 40 te komen en hij introduceert begrippen als: jingle, alarmschijf en gouwe ouwe.

Naast zijn werk als discjockey begint hij op 1 april 1968 ook een productiemaatschappij op het gebied van grammofoonplaten: Red Bullet. Willem begeeft zich langzamerhand meer en meer naar de zakelijke kant. In de periode 1979-1989 heeft hij naast productiemaatschappij Red Bullet, de muziekuitgeverijen Nada Music, New Dayglow en neemt hij voor 50 procent een belang in John de Mol Produkties.

Niet alle plannen lukken: De Krant op Zondag werd een debacle, net als zijn pogingen om radio- en televisiezenders te beginnen. Zijn financiën houdt hij op peil dankzij investeringen in hectares land in de Portugese Algarve, waar hij ook een golfresort en een hotel-restaurant bezit.

Begin 1996 kondigt de KNVB aan met een nieuwe zender te komen: Sport 7. Willem is als initiatiefnemer voor 5 % aandeelhouder. Andere investeerders zijn Philips, Endemol, ING, KPN en Nuon. Een paar maanden later verkoopt hij zijn belang aan De Telegraaf en tegen het einde van het jaar blijkt Sport 7 een mislukking. Willem probeert ook Fokker te redden, maar krijgt de benodigde 400 miljoen gulden niet bij elkaar niet van de overheid.

Eind jaren '90 verbreedt Willem zijn horizon door het terrein van de politiek binnen te stappen. Uit onvrede over de ‘oude politiek’ in Nederland richt Willem in maart 1999 samen met Broos Schnetz, Henk Westbroek en Jan Nagel de politieke partij Leefbaar Nederland op. Wanneer het de anderen niet lukt om een goede lijsttrekker te vinden, doet Willem een meesterzet: hij schuift Pim Fortuyn naar voren.

In april 2003 verplaatst hij de eerste schep zand op de plek waar later het gebouw van het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid komt te staan.

Ondanks zijn onafhankelijke financiële situatie blijft hij werken, omdat hij vindt dat "ledigheid des duivels oorkussen" is.

Prijzen en onderscheidingen

Gouden Harp (1981).

Officier in de Orde van Oranje Nassau (2006).