Ramon Gieling
| Naam | Raymonde (Ramón) J.M. Gieling |
| Geboren | Frigiliana (Spanje), 21 april 1954 |
| Functies | acteur, regisseur, documentairemaker, scenarioschrijver, beeldend kunstenaar |
| Bekend van | De levende stilte, Duende, Wij houden zo van Julio, Leven met je ogen, Bunuel's prisoners, Johan Cruijff (documentaire), En un momento dado |
| Periode actief | 1979-heden |
| Werkt samen met | Kees Hin, Johan van der Keuken, Pieter van Huystee |
| Media |  |
Ramon Gieling in de media Oeuvre Ramon Gieling | |
De speelfilms, filmische essays, korte films en documentaires van Ramón Gieling zijn zonder uitzondering herkenbaar. Hij streeft ernaar duidelijk te maken dat waarheid alleen bij benadering gekend kan worden. De kijker wordt aangemoedigd het cognitieve even in te ruilen voor een gevoelsmatige wijze van begrijpen. Deze eigenzinnige manier van werken levert hem zowel bewondering als kritiek op.
Gieling omschrijft zijn jeugd als een soort vrijbuitersbestaan. Hij woont in de periode 1963-1969 gedeeltelijk in Nederland en Spanje. Zijn middelbare school heeft hij dan ook niet afgemaakt. In 1971 begint Gieling aan de kunstacademie in Arnhem. Hij legt zich in eerste instantie toe op vrije schilderkunst en grafiek. Via een docent komt hij in aanraking met film met als gevolg dat Gieling zich de laatste jaren op de academie ook bezighoud met het maken van korte films.
Vanaf 1979 neemt zijn filmloopbaan een vlucht en volgen vele korte en lange cinematografische werken, zowel fictie als documentaire. Zijn eerste ‘echte ’film is Vijand Gevraagd uit 1979, een adaptatie van een verhaal van Jacq Firmin Vogelaar. Een paar jaar later volgt ook zijn eerste documentaire werk. Voor de serie Beeldspraak maakt Gieling een aantal afleveringen. Zo maakt hij De levende stilte, een portret van de kunstschilder Klaas Gubbels.
Na verschillende producties te hebben gemaakt in opdracht voor anderen verschijnt in 1986 zijn eerste onafhankelijke documentaire: Duende. De documentaire is gebaseerd op een essay van de Spaanse schrijver Frederico García Lorca, dat gaat over het beslissende moment in het stierengevecht en de flamenco. De film vormt een soort van beginselverklaring voor zijn latere documentaire werk waarin Gieling steevast op zoek is naar het ongrijpbare.
Behalve film komt Gieling ook in aanraking met theater. Hij schrijft en regisseert door de jaren heen vele toneelstukken en zelfs musicals. Daarnaast is hij is oprichter van het kunsttijdschrift Wolfsmond waar hij van 1967 tot 1987 werkzaam is als redacteur. De beeldend kunstenaar in hem krijgt verder ook met regelmaat een podium. Tot 1987 exposeert hij met vrij werk als tekeningen, schilderijen en foto’s.
Veel van zijn werk is gerelateerd aan Spanje. Vanaf 1985 maakt Gieling met regelmaat films in Spanje. Bekende voorbeelden hiervan zijn En un momento dado en De tuin der afwezigen. De eerste over Johan Cruijf en zijn impact op Catalonië, de tweede over de terroristische aanslagen in Madrid van 11 maart 2004.
Prijzen en onderscheidingen
Golden Gate Award voor Off mineur (1995).
Speciale Jury Prijs Figuiera da Foz voor De toekomst is over een uur (1997).
FIPRESCI-prijs voor De gevangenen van Bunuel (2000).
